Afslag
Op mijn zeventiende kreeg ik te horen van m’n adoptievader die me jarenlang misbruikt had dat ik m’n sleutels moest inleveren en moest vertrekken. En ik ging. Alleen.
“Ik liep mee met de bocht naar rechts de oprit van de snelweg op. Mijn hart ging steeds harder tekeer. Dat kwam niet alleen doordat ik inmiddels op de vluchtstrook langs de vangrail liep en de auto’s voorbijraasden, maar ook door de verhalen die ik wel eens had gehoord over lifters die door verkeerde mensen waren meegenomen en met wie het niet goed was afgelopen. Ondanks deze verschrikkelijke verhalen, had ik het gevoel dat alles beter zou zijn dan het nu was.
Sommige auto’s toeterden, gingen langzamer rijden en reden weer in een versneld tempo door toen ze me goed zagen. Ze zullen wel gedacht hebben: wat doet zo’n klein meisje zonder bord met een bestemming erop, zonder spullen, maar met een wijzende duim op de vluchtstrook?
Geen idee hoelang ik daar gestaan heb met mijn duim in de lucht, maar naast pijn in mijn lichaam, voelde ik me ook steeds kouder worden. Ik wilde net weer gaan lopen om mijn lijf weer een beetje op temperatuur te krijgen, toen ik een krakkemikkige, oude, blauwgrijze auto vaart zag minderen en twintig meter voor me op de vluchtstrook zag stoppen. Een man van in de dertig met donkerblond haar deed het raampje aan de bijrijderskant open en vroeg me waar ik heen wilde. Toen ik zei dat ik het niet wist, gaf hij aan dat hij zelf naar Purmerend moest en ik mocht meerijden. Tijdens het instappen vroeg ik me af of mijn adoptieouders überhaupt doorhadden dat ik inderdaad was vertrokken en of ze zich zorgen maakten om mij, zoals ik me zorgen maakte over het feit dat ik zomaar instapte bij deze wildvreemde man.”
Lees hier verschillende stukjes uit het boek
Kijk mee vanuit de ogen van Sam.
Anders
“Mijn huidskleur heeft altijd afgeweken van de huidskleur van mijn familieleden en van de meeste Nederlandse mensen. Als ik ergens kwam, was er bijna nooit iemand die eruit zag zoals ik." Lees hier verder.
Normaal?
“Tongzoen jij ook wel eens met je vader? Als kind zette ik mijn vraagtekens bij de manier waarop mijn adoptievader en ik elkaar lieten zien in bed dat we elkaar lief vonden. " Lees hier verder.
Afslag
"Op mijn zeventiende kreeg ik te horen van m’n adoptievader die me jarenlang misbruikt had dat ik m’n sleutels moest inleveren en moest vertrekken. En ik ging. Alleen." Lees hier verder.
High-five
Dit verhaal is ook een succesverhaal. Hoe het Sam gelukt is om toch haar droomleven te creëren, beschrijft ze uitgebreid in haar boek. Lees hier het begin van haar proces.
Testimonials
Heel soms ben ik echt trots op m’n werk … En zéker als ik hoor dat een lief persoon, die heel veel ellende heeft meegemaakt, kracht en troost haalt uit de woorden van een lied dat ik in het leven heb geroepen. Toen ik hoorde dat Sam kracht had gehaald uit het lied ‘Lef’ voelde ik me oprecht even heel gelukkig. Ze heeft gedurfd te leven … wat volgens mij het ‘meervoud’ is van het woord lef. Dat zeg ik altijd als grapje in m’n shows, maar bij Sam is het heel duidelijk dat zij een inspiratie is voor velen. Zij heeft het aangedurfd om haar leven op te pakken en te gaan voor de positieve kracht die je kunt aanwenden. De schaamte voorbij, de woede losgelaten. Alleen dán kun je verder met positieve levenslust en oog voor het goede in elk mens. Sam heeft mijn respect en bewondering en ik wens elke lezer van haar verhaal die kracht toe!
Wat een goed en belangrijk boek is dit. Het gaat over een aantal belangrijke thema's tegelijkertijd, maar omdat het één verhaal is, Sams verhaal, is het nergens teveel of verwarrend. Dit boek gaat over adoptieproblematiek en het geeft een heel persoonlijk inkijkje in een stuk van onze cultuur waarvan ik eigenlijk hoopte dat het niet waar was. Maar het gaat ook over seksueel misbruik, eenzaamheid, liefde en aandacht. En bovenal gaat het erover dat je altijd keuze hebt. En dat je echt kunt doen wat je het liefste wilt. Zelfs als je het liefste spelletjes wilt spelen. Wat een krachtig boek is dit.
Wat een bijzonder boek is dit! Het verhaal is bijna te verdrietig en bizar om waar te zijn. Maar het is wel het leven van Sam. Sommige momenten zit je met tranen in je ogen, op andere momenten met een grote glimlach, Sam neemt je mee in de achtbaan die haar leven is en je wil geen moment het achtbaankarretje uit. Dit is niet alleen leesvoer voor geadopteerden of adoptieouders. Het is eigenlijk voor iederen die soms denkt: kon het maar anders. Sam bewijst inderdaad dat het anders kan. Wat een inspiratiebron!
Dit boek moet je lezen. Ik las het in één ochtend uit. Het boeit van begin tot eind. Sam neemt je mee in het verhaal van haar leven over haar jeugd in een vreemd land, haar adoptie en wat dat met haar deed, adoptiefraude wat op grote schaal gebeurd is, het misbruik door haar adoptievader en de enorm krachtige stappen die zij gezet heeft om te komen waar ze nu is! Een prachtig boek van een prachtige, sterke jonge vrouw, die met dit boek anderen wil inspireren om op te staan voor zichzelf en voor anderen, om te worden wie ze écht zijn.
(h)eerlijk toegankelijk geschreven, goed helder verwoord wat afstaan/ adoptie/ misbruik/afwijzing voor een traumatische impact op Sam’s leven heeft. De hele begrijpelijke haat liefde verhouding met familie, teleurstelling en de kracht van (h)echte liefde zoals dat van Mary wat onwijs goede invloed op het juiste moment in haar leven heeft gehad en nog zal hebben! En vooral Sam’s doorzettingsvermogen om te blijven gaan tot aan het gaatje, je intuïtie volgen, wegen zoeken en vinden, hulp vragen hoe moeilijk dat ook is. Wat een waanzinnig moedig inspirerend verhaal - een groot voorbeeld voor velen! Hulde